მე რას მეყოფა სიტყვები თუნდ აქ, თუნდაც პირისპირ მე რას მეყოფა, სიცოცხლეს აზრი, თან შენით თუ აქვს, მე მომინდვია მისი ხელყოფაც, მე რას მეყოფა ჭადრის ქვეშ ჩრდილი, როდესაც მზერა შენი ანათებს, გული უბეში ძალით შეჩრილი, გაუბედავის სახელს ამართლებს, მე რას მეყოფა ეს უბადრუკი, კაცს ძირს სამოთხის ...
(უსათაუროები 3)
* *
"ვინ იცის, სიმპათიათ გექცეს... ალბათ გამიგებ, მიხვდები, მე ვწერ პატარა ლექსებს, რომ არ გადავღალო მკითხველი." * *
"საქმე, ჩემებურად მოვიგვარე, ზოგჯერ, მიღირდა წამეგო. სიკვდილი ახლოს მოვიყვანე, სიცოცხლე, რომ უფრო გამეგო." * * "ყველაზე მეტად, შენზე, ის ზრუნავს, ვისაც ცოდ...
** "სურვილი ასრულდა, ზამთარი გასრულდა, გარემო გაზღაპრულდა, გამო, გაზაფხულდა." ** "თეთრ კაბებს იცმევენ, მარტის ხეები, იმზირებიან მთები, -დევები, ისევ აჩქროლდენ შორით ხევები, ჩვეულად უჩვეულო, განცდებს შევები." ** "გამთბარა მიწა და შემომხვდა ია. აჰა, რაც მწადდა, კვლავ გაზაფხულია." ** "ყვავილები, ყვავილები, მათი ცქერით დავიღლები. ცხრაკლიტულა გულის ვიყო, მხოლოდ მათთვის...
ახლა ხუთი საათია, დრომ საღამო დაიჩემა, ზეცას მთვარეს აათლიან, როგორ მიჭირს დარდის რჩენა, გრიგალივით შემოიჭრა ჩემში, სულშიდ დაივანა, დარჩენია ამ მონსტრს იქ რა? რომ არ გამყვეს დარდი ვალად, ამ ურჩხულის კლანჭებიდან, დამიხსნიდა, მიშველიდა, ეგ ღიმილი არც ჩემი ...
მ თ ვ ა რ ე მთვარე სადღაც გაპარულა, თან წაასხა ვარსკვლავთ გუნდი, შემოაჯდა გამხდარ ულაყს, ვიდრე გვერდზე გადავბრუნდი, ტლინკებსა ყრის, აი გავა, აუტეხავს წკარუნს ნალებს, ტყუილს ვიტყვი, არვის ვგავარ, კიც მოვითხოვ პასუხს მალე, ან ეს მთვარე სად წავიდა, სად წაასხა ვარსკვლავთ გუნდიც, ...
** "გული, ლხინისკენ თუმცა გამიწევს, ზოგჯერ დარდები მაინც გროვდება. ალბათ, მკითხველი, ამას არ მიწყენს, ჩემს ლექსს, ხან ცრემლიც, თუ მოჰგორდება." ** "რა მასწავლა მოლხენამ და რა მასწავლა ომმა? ყველაფერი სწავლაა და უფრო მეტად, შრომა." ** "აღარ ვლოთობ, აღარ ვწევ, ახლა მხოლოდ, ლექსებს ვწერ." ** "თუმც დაღლილს ვგავარ მგზავრს, მაინც ზეცისკენ ვილტვი. ყველას თავისი გზა აქვს, ...
|
|