ყოველღე, ყოველ წუთს, როცა ჩემი ოთახის ფანჯრიდან ვიხედები, ვხედავ ერთ სურათს, რომელშიც აცრემლებული ბავშვი დგას. დგას და მორჩა, სხვა არაფერი, არანაირი ფერი შავისა და თეთრის გარდა, ოღონდ ეს თეთრიც ნელ-ნელა ქრება და შავდება... არ ვიცი რატომ აღვიქვამ ამ ხედს უიმედობად, მაგრამ მდგომარეობა ყოველდღე მძიმდება, ყოველდღე მეტ ცრელმლს ვხედავ. ერთხელ ვცადე მასთან მისვლა, გამოლაპარაკება, მაგრამ არაფ...
ოდესმე გიფიქრიათ რამდენ ნიღაბს ირგებთ?-მე დღის განმავლობაში ალბათ ოცს, ან ორმოცს, შეიძლება უფრო მეტსაც. არ ვიცი, ვერ ვგრძნობ ხშირად რას ვაკეთებ, რამდენად სწორად, რამდენად ბუნებრივად მაგრამ ფაქტი სახეზეა, როცა სიტუაციაში ვიღაცას ჩემი ღიმილი ჭირდება, მე მივდივარ წარმოსახვით საკიდთან, ვხსნი იქედან სიყალბით გაჟღენთილ ნივთს და სახეზე ისე მჭიდროდ ვიკოსებ, რომ მე თვითონაც მავიწყდება რომ ვ...
2013, 31 დეკემბერი, 21:54
ციდან თეთრი ფანტელები ცვივა, ზამთარია, სუსხია და ცივა, თოვლის გუნდამ შემოაღო კარი, თანაც მარშით, ცივი მარშით, თბილი თოვლი ციდან ცვივა და არ ცივა, მზეა, თბილა, თბილია თოვლიც, არა ფანტელებიც, თოვლის ფანტელებიც. გუნდა როა დარჩენილი კარებში, ჩემს გულს ათბობს, ჩაქარგულს ვარდებში.
ავტორი: მარიამ სალხინაშვილი :) :) :) 3 3 3
ყველას წინასწარ გილოცავთ ახალ 2014 წელს და შობააააააა...
2013, 24 დეკემბერი, 16:44
ჩვენ ადამიანები ვართ, წითლები, ლურჯები, ყვითლები, რომელთა საერთო ხანდახან ჰაერი, ან სტატუსი აქვთ! მხოლოდ ეს, იმიტომ, რომ არ გვცალია, იმიტომ, რომ დრო ფულია, ჩვენს ქვეყანაში კი ტრადიციები. არ ვფიქრობთ იმაზე, რომ სანამ არას, ან კის ვიტყვით, შეიძლება რაღაც შეიცვალოს, ვიღაცას მივუახლოვდეთ, დავშორდეთ! გვინდა ყველაფერმა იტრიალოს ჩვენი ფამილარული სამყაროს ირგვლივ, იმ სამყაროში ჩავკლ...
2013, 21 დეკემბერი, 22:01
|
|