ახლა ხუთი საათია, დრომ საღამო დაიჩემა, ზეცას მთვარეს აათლიან, როგორ მიჭირს დარდის რჩენა, გრიგალივით შემოიჭრა ჩემში, სულშიდ დაივანა, დარჩენია ამ მონსტრს იქ რა? რომ არ გამყვეს დარდი ვალად, ამ ურჩხულის კლანჭებიდან, დამიხსნიდა, მიშველიდა, ეგ ღიმილი არც ჩემი ...
სიცოცხლის არ მეშინოდა, არც სიკვდილის მქონდა შიში, სტუმარს ბრნოდან, მეხიკოდან, ვასვენებდი კაკლის ჩრდილში, დარდი მქონდა არც ვალუტის, არც გადაცვლას ვესწრაფვოდი, მქონდა ჩოხაც, ახალუხიც, კიც ვიშნობდი მეცვა ოდეს, მენატრება ნაპირი ზღვის, სუსხში ქურქი ზაქის ტყავის, როცა უკვე აპრილისთვის, ...
მე რას მეყოფა სიტყვები თუნდ აქ, თუნდაც პირისპირ მე რას მეყოფა, სიცოცხლეს აზრი, თან შენით თუ აქვს, მე მომინდვია მისი ხელყოფაც, მე რას მეყოფა ჭადრის ქვეშ ჩრდილი, როდესაც მზერა შენი ანათებს, გული უბეში ძალით შეჩრილი, გაუბედავის სახელს ამართლებს, მე რას მეყოფა ეს უბადრუკი, კაცს ძირს სამოთხის ...
მ თ ვ ა რ ე მთვარე სადღაც გაპარულა, თან წაასხა ვარსკვლავთ გუნდი, შემოაჯდა გამხდარ ულაყს, ვიდრე გვერდზე გადავბრუნდი, ტლინკებსა ყრის, აი გავა, აუტეხავს წკარუნს ნალებს, ტყუილს ვიტყვი, არვის ვგავარ, კიც მოვითხოვ პასუხს მალე, ან ეს მთვარე სად წავიდა, სად წაასხა ვარსკვლავთ გუნდიც, ...
ზეცა მოუცავს ღია ნაცრისფერს, უპრიანია აწი ჩამუქდეს, ფირუზისფერი თითქო გაცრიცეს, რას ვჩივი რაკი ავცდით ქარბუქს დღეს. რას ვიზავთ, თუკი წყალობა უფლის, ჩვენამდე ხელის ცეცებით მოდის, სხვას თუ ნიავი საამო უქრის, ჩვენთან გრიგალი ბერმუხას მოთხრის, ვინ დაიჯერებს რომ აქაც მოვა, ვინ დაიჯერებს, ღმერთო აწ კი ვინ? არ გიკვირს ტყვედ რომ არ ვექეც გლოვას, და განწირულის ხმით რომ არ ვკივი? ...
ერთხელ, მოხუცმა ბაბუამ შვილიშვილს უთხრა: ყოველ ადამიანში არის ბრძოლა და იგი ძალიან ჰგავს ბრძოლას ორ მგელს შორის. ერთი მგელი ბოროტებას წარმოადგენს: შურს, ეჭვს, ეგოიზმს, ამპარტავნებას, ტყუილს. მეორე - სიკეთეს: მშვიდობას, სიყვარულს, იმედს, ჭეშმარიტებას, ერთგულებას. შვილიშვილი ჩაფიქრდა, შემდეგ კი ჰკითხა: ბოლოს რომელი მგელი იმარჯვებს, ბაბუა? ბ...
|
|