შეიარაღებული სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად, რუსეთში, 1917 წელს, ჩამოგდებულ იქნა დროებითი მთავრობა. საქართველოს მთავრობამ დრო იხელთა და 1918 წლის 26 მაისს მიიღო დამოუკიდებლობა, რომელიც სამ წელში, 1921 წელს დაკარგა, წითელი არმიის შემოსვლის შედეგად.

საბჭოთა რუსეთი საქართველოს დაპყრობას არ აღიარებდა, ფორმალურად საქართველო დამოუკიდებლობას ინარჩუნებდა, ფაქტობრივად კი საბჭოთა საოკუპაციო რაჟიმი დამყარდა.

70 წლიანი საბჭოთა რეჟიმის წინააღმდეგ შეიქმნა ანტისაბჭოთა მოძრაობა, რომელიც 1988 წლისთვის უფრო გააქტიურდა. თბილისში გაფიცვებსა და მიტინგებს აწყობდნენ ანტისაბჭოთა ორგანიზაციები. კონფლიქტი საბჭოთა მთავრობასა და ქართველ ნაციონალისტებს შორის კიდევ უფრო გამწვავდა 1989 წლის 18 მარტს ე. წ. „ლიხნის ასამბლეის“ ჩატარების შემდეგ, სადაც რამდენიმე ათასმა აფხაზმა საქართველოსგან გამოყოფა და 1921-1931 წლების კავშირის რესპუბლიკის სტატუსის აღდგენა მოითხოვა. ამის საპასუხოდ, ანტისაბჭოთა ჯგუფებმა რესპუბლიკის მასშტაბით არასანქციონირებული მიტიგნების სერია მოაწყვეს. მათი მტკიცებით, საბჭოთა მთავრობა აფხაზურ სეპარატიზმს იყენებდა დამოუკიდებლობის მომხრეთა მოძრაობის საწინააღმდეგოდ.

საპროტესტო აქციებმა პიკს მიაღწია 1989 წლის 5 აპრილს, როდესაც ათობით ათასი ქართველი შეიკრიბა მთავრობის სახლის წინ რუსთაველის გამზირზე, თბილისში. მომიტინგეებმა, რომლებთაც ხელმძღვანელობდა დამოუკიდებლობის კომიტეტი (მერაბ კოსტავა, ზვიად გამსახურდია, გიორგი ჭანტურია, ირაკლი ბათიაშვილი, ირაკლი წერეთელი და სხვები), მოაწყვეს მშვიდობიანი დემონსტრაცია და შიმშილობა დაიწყეს, აფხაზი სეპარატისტების დასჯისა და საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის მოთხოვნით. ადგილობრივმა საბჭოთა ხელისუფლებამ დაკარგა კონტროლი სიტუაციაზე დედაქალაქში და ვეღარ აცხრობდა საპროტესტო აქციებს.

7 აპრილს გაიმართა პოლიტბიუროს სხდომა. გაიცა ბრძანება რეგულარული და შინაგან საქმეთა ჯარების თბილისში გადასროლის შესახებ. იმავე დღეს დღისა და ღამის განმავლობაში თბილისში შევიდა: საგანგებო დანიშნულების მოტომსროლელთა დივიზიის მე-4 პოლკი, საგანგებო დანიშნულების მილიციის რაზმები პერმიდან და ვორონეჟიდან.

9 აპრილს, 11 საათზე გამოცხადდა კომენდანტის საათი თბილისში, მაგრამ ცნობა მოსახლეობას ადგილობრივი ტელევიზიით კომენდატის საათის მოქმედების შესახებ მიეწოდა მხოლოდ 22 საათსა და 15 წუთზე. ქალაქის სამხედრო კომენდანტად დაინიშნა როდიონოვი. აქციის დარბევისას გამოყენებულ იქნა მომაკვდინებელი იარაღი: ქიმიური საშუალებები, სასანგრე ბარები, ცეცხლსასროლი იარაღი, ჯავშანტრანსპორტიორები და ტანკები.

9 აპრილი საქართველოს ისტორიაში ორ მნიშვნელოვან მოვლენას აერთიანებს - 1989 წლის ტრაგედიასა და დამოუკიდებლობის აღდგენას 1991 წელს. რუსული ჯარის მიერ თბილისში 21 ადამიანის მოკვლამ საყოველთაო დაუმორჩილებლობა გამოიწვია, რაც საბოლოოდ, საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენით დასრულდა.

დაღუპულთა სია

• აზა ადამია, 22 წლის
• ნათია ბაშალეიშვილი, 16 წლის
• ეკა ბეჟანიშვილი, 16 წლის
• ნატო გიორგაძე, 23 წლის
• თამუნა დოლიძე, 28 წლის
• თინა ენუქიძე, 70 წლის
• ნინო თოიძე, 25 წლის
• ზაირა კიკვიძე, 61 წლის
• მანანა ლოლაძე, 33 წლის
• თამარ მამულიშვილი, 50 წლის
• ვენერა მეტრეველი
• მამუკა ნოზაძე, 22 წლის
• ნანა სამარგულიანი, 41 წლის
• შალვა ქვასროლიაშვილი, 35 წლის
• მარინა ჭყონია-სამარგულიანი, 31 წლის
• ელისო ჭიპაშვილი, 25 წლის
• თამარ ჭოველიძე, 16 წლის
• ნოდარ ჯანგირაშვილი, 40 წლის
• მზია ჯინჭარაძე, 43 წლის
• მანანა მელქაძე, 23 წლის
• გია ქარსელაძე, 25 წლის
  მადლობა თავისუფლებისთვის !