"ქუ­ჩის ბი­ჭე­ბის" წევ­რი, ირაკ­ლი ნო­ზა­ძე გა­და­ტა­ნი­ლი მძი­მე დღე­ე­ბის შემ­დეგ "ფე­ის­ბუ­ქის" პი­რად გვერ­დზე ემო­ცი­ურ სა­მად­ლო­ბელ პოსტს აქ­ვეყ­ნებს. მომ­ღე­რა­ლი მად­ლო­ბას უხ­დის ყვე­ლა იმ ადა­მი­ანს, ვინც ცხოვ­რე­ბის ამ მძი­მე წუ­თე­ბის გა­და­ტა­ნა­ში და­ეხ­მა­რა:

"გა­მა­რჯო­ბა! დიდად არ გა­მო­ვირ­ჩე­ვი სტა­ტუ­სე­ბი­სა და პოს­ტე­ბის წე­რით და გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბით, მაგ­რამ ეს აუ­ცი­ლე­ლად უნდა გა­გი­ზი­ა­როთ, ჩემო კარ­გე­ბო!

რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი ისეთ გან­საც­დელს გა­და­ი­ტანს, რო­გო­რის გა­და­ტა­ნაც მე მო­მი­წია, მერე ყვე­ლა­ფერს სხვაგ­ვა­რად უყუ­რებ და აფა­სებ. რად­გან ჩემი სიკ­ვდილ-სი­ცო­ცხლის სა­კი­თხი, უფ­ლის წყა­ლო­ბით სი­ცო­ცხლის გაგრ­ძე­ლე­ბით დას­რულ­და, არ ვა­პი­რებ დრო­ის და­კარ­გვას ცუდ ფიქ­რებ­ზე და მხო­ლოდ სი­კე­თე­ზე და პო­ზი­ტი­უ­რი საქ­მის კე­თე­ბას ვუ­ძღვნი ჩემს მე­ო­რე სი­ცო­ცხლეს!უამ­რა­ვი მად­ლო­ბა მაქვს სათ­ქმე­ლი თქვენ­თვის! ძა­ლი­ან თბი­ლე­ბი ხართ და ეს მა­ბედ­ნი­ე­რებს. მად­ლო­ბა იმ ზღვა ხალ­ხს, რომ­ლე­ბიც სა­ა­ვად­მყო­ფოს ეზო­ში სა­ა­თო­ბით იყა­ვით ჩემი ამ­ბის გა­სა­გე­ბად! მად­ლო­ბა იმ მედ-პერ­სო­ნალს, რომ­ლებ­მაც თავი არ და­ზო­გეს და სი­ცო­ცხლის­კენ მო­მაბ­რუ­ნეს! მად­ლო­ბა ჩემ ბი­ჭებს (ქუ­ჩის ბი­ჭებს), რომ­ლე­ბიც 1 წა­მით მარ­ტო არ მტო­ვებ­დნენ და ერ­თმა­ნეთს მო­რი­გე­ო­ბით ცვლიდ­ნენ, რომ მე მარ­ტო არ დავ­რჩე­ნი­ლი­ყა­ვი! ასე­თი მე­გობ­რო­ბა შეკ­ვე­თით არ მო­დის. ეს ღვთი­სა­გან ბო­ძე­ბუ­ლი სა­ჩუ­ქა­რია!გაგრძელება