არაბი დამპყრობლები გამოჩნდნენ საქართველოში VIII საუკუნეში. მათ სხავდასხვა ტერიტორიების დაპყრობის შემდეგ შესაბამისად დაიწყეს საკუთარი რჯულის გავრცელება და დამყარება ჩვენს ქვეყანაში. ეს, რა თქმა უნდა, უფრო გაუმყარებდა მათ პოზიციებს აქ. მიუხედავად ყველაფრისა, მიუხედავად შიშIსა ქართველმა ხალხმა თავიდანვე გამოამჟღავნდა დიდი ინტერესი ამ ხალხისა და მათი სარწმუნობიეს მიმართ. ყურანის შესახებ ცნობები ქართულ წყაროებში მე-11 საუკუნიდან მოიპოვება.

მას შემდეგ რაც ისლამმა ფეხი მყარად მოიკიდა ჩვენში, ცხადია მათ გაუჩნდებოდათ ყურანის თარგმნის სურვილიც. პირველი ადამიანი, რომელიც თავიდანვე თავისივე სურვილით შუდგა ყურანის თარგმნას ეს იყო პეტრე მირიანაშვილი. ამ თარგმანს გამომცემლებიც გამოუჩნდენე. დავით ზაქარიას ზე სარაჯიშვილმა დააფინანსა ყველაფერი. ყურანი ითარგმნა და გამოიცა 1906 წელს. სულ დაიბეჭდა 2400 ეგზემპლარი. უნდა აღინიშნოს ის, რომ ყურანი პეტრე მირიანაშვილმა თრგმან ფრანგულიდან ქართულ ენაზე, პიდაპირი თარგმანი არაბული ენიდან ქართულ ენაზე არ გვქონია, მანამ სანამ ამ საქმეს ხელი არ მოჰკიდა გიორგი ლობჟანიძემ. ყურანის თრგმან მან 1993 წელს დაიწყო, თავიდან ხელი მოჰკიდა პოეტურ თარგმანს, მაგრამ ირანში სწავლის დროს საბოლოოდ გადაწყვიტა ყურანის სიტყვა-სიტყვითი თარგმანი. 12 წლის განმვალობაში თარგმნიდი ბატონი გიორგი ლობჟანიძე ყურანს. ჩვენ დღეს შგვიძილია სიამაყით ვთქვათ, რომ ჩვენ გვაქვს შესანიშნავი თარგმანი ყურანისა ქართულ ენაზე, დედნიდან ნათარგმნი შედევრი, რომელიც გაუძლებს წლებს და მუდამ იდგება თავის სიმაღლეზე რაც არ უნდა სხვა ბევრი თარგმანი გამოჩნდეს ამ და სხვა პერიოდში.