როგორც უკვე აღვნიშნე, არსებობენ ადამიანები, რომლებიც, მრავალი წლის განმავლობაში განიცდიან მარტოობას, და ეს თითქმის არ არის დამოკიდებული მათ ცხოვრებაში მიმდინარე ცვლილებებზე. ისინი ქრონიკულ მარტოობას განიცდიან. ასეთი ინდივიდი საკუთარ თავს უფრო"მარტოსულად" აღიქვამს, ვიდრე როგორც ადამიანად, რომელიც, უბრალოდ, მარტოობის პერიოდს გადის. გამოკვლევებით დადგინდა, რომ ასეთი ძლიერი მარტოობის განცდა სხვადასხვა პირად პრობლემასთან არის დაკავშირებული, ისეთთან როგორიცაა, დეპრესია, ალკოჰოლისა და ნარკოტიკების მოხმარება, დაბალი აკადემიური მოსწრება (Hawkley, Burleson, Berntson, &Cacioppo, 2003).

ამგვარად, ცხოვრების გზაზე დაბადებიდან სიკვდილამდე ვინმეს იშვიათად თუ შეუძლია

თავიდან აიცილოს მარტოობის მტანჯველი გრძნობა. თუმცა, უფრო სამართლიანი იქნება, თუ მარტოობას განვიხილავთ არა როგორც სისუსტის გამოვლინებას, არამედ როგორც სოციალური ურთიერთობების ადამიანური მოთხოვნილების გამოხატულებას. აი რატომ წარმოადგენს მარტოობის დაძლევის ერთადერთ ეფექტურ საშუალებას ურთიერთობების

დამყარება, რაც ურთიერთობის ჩვენს ბაზისურ ფსიქოლოგიურ მოთხოვნილებას აკმაყოფილებს.