ერთმანეთში აირია ნაცრისფერი ღრუბლები და ცა...გაყინულ სხეულს ნაზად შეეხო წვიმის თბილი წვეთები..
წვიმა დღეს რატომღაც წააგავს სიკვდილს...
წამიერი შეხვედრა.. მომწვანო და დაბნეული შენი თვალები.. ჯოჯოხეთური, და არა სამოთხესავით მნათობი
ერთ წამში ჩატეული სიკვდილის ისტორია.. ცხოვრებაში და ოცნებებში დარჩენილი სიცარიელე..
უხმოდ გაიარე ჩემში და ჩემში არსებული სითბო, სიყვარული და სიცოცხლე წაიღე თან..
წამიერი სიხარული საწამლავივით მწარე წამებად იქცა
წვიმის წვეთები ჩემს ფეხებთან ეცემიან და იკლავენ თავს.. ფეხქვეშ მიმოყრის იმედის ნამსხვრევებს დავყურებ..
ისევ სიცივე.. ისევ ტკივილი...
და რაღატომ გაწვიმდა?
ეს ალბათ უფლის ცრემლებია.. გლოვობს დამარხულ ოცნებეს და უცხოვრებოდ მოხეტიალე “დიდებულ" არარაობას.....