კოცნა ამბორით და ალერსით__ხელში მადნები....

ცხადი კი არა სიზმარი ყოფილა ამის თავმდები.

ფანჯრიდან რიჟრაჟმა შემომხედა გამოჯავრებით

გიორგობისთვე აატირა თავის დარდებით...

ვის გაუმხილოს__ბუნიობას__ ნოემბერმა გულის ნადები?

გაზაფხულის პირს ჩაფიქრებული თეთრი ვარდები

იქნებ, ზამთარმა მაინც, ჩამოყაროს__არ დანანებით...

სულ არაფრისთვის არ იქნები შესაბრალები

თუნდ მთელი ცხოვრება ჩემს ფანჯრებთან მომიყვანო

– _____ დარდიმანდები

და შავ ღამეში, თეთრი ჩოხის აფრიალო __ბაირაღები.

სულ არ იქნები მაინც არაფრისთვის შესაბრალები,

სიტყვა მახარჯე შენ ხომ ყოველთვის ცრემლის დამდენი

არ გაიმეტე იასამანი, ჩემთვის, __ ვარდები

და მეც არ ვიცი ბედისწერას რას ვედავები

ან შენს განაჩენს, ჩემო კარგო, რას ვემართლები...

წარსული__ბოშების კარავივით ზანდუკში ჩავკეცე

და მეგონა რომ საიმედოდ დავემალები

ოოხ, მოგონებავ შენც რაღა გინდა? რას იშლები?

ნილოსის ტალღით დამსხვრეული, როგორც __დამბები

გამაგებინე შენ რას აპირებ __ ნუთუ დანებდი?

არ გადამრიო და არ მითხრა რომ _____ დითირამბები..