აბა რა?!

მან მისი ავტომანქანიდან ამოღებული და 1500 ლარად გაყიდული სრული წვის კატალიზატორის ფასად სნობური ფობია მოიშორა და თანაც შვილიშვილიც გააბედნიერა იორკის ჯიშის ძაღლის ყიდვით !!!

სამაგიეროდ, ფეხზე ჰკიდია, თუ მისი უკატალიზატორო ავტომანქანის აყროლებული გამონაბოლქვი რამდენად დააზიანებს ეკოლოგიას და რამდენ ადამიანს დამართებს ლეიკემიას, ფილტვისა თუ სხვა რომელიმე ორგანოს კიბოს!!!

ამისგან უპირველს ყოვლისა, მისი ოჯახის წვერები - ვინც ამ ავტომანქანით სარგებლობს- ხვდებიან უმძიმესი სენით დაავადების რისკის ქვეშ!!!

ან ამ ძაღლების ყიდვა-გაყიდვა რა უბედურებაა??? ასაყვანი ლეკვების მეტი რა არის საქართველოში???

პ.ს.: რა ეშველება ამდენი გაუნათლებელი სნობი "ხელოვანის" ხელში ამ ქვეყანას????-წერს სოციალურ ქსელში მირიან ყარაულაშვილი.

"პატარა იორკი მყავს. დიდი თავგანწირვა შემძლებია – ელენეს ძალიან დიდ სურვილს წინააღმდეგობა ვერ გავუწიე და ჩემი ინიციატივით შევიძინე ძაღლი. ძალიან პატარა იყო, 700 გრამს იწონიდა და ნელ-ნელა დავიწყე მისი შეხება, ბოლოს ხელშიც ავიყვანე და ამის ამსახველი ფოტო რომ გამოვაქვეყნე, მთელი საახლობლო შოკირებული მირეკავდა (იცინის). ნახევარი წელიწადია, ერთად ვცხოვრობთ და ჩემში დიდი გარდატეხა მოხდა. ელენეს ისე უნდოდა ეს ძაღლი, დავიწყეთ ძებნა მის შესაძენად და 500 დოლარად ვიპოვეთ. ამ გაჭირვების დროს არ გვქონდა ეს თანხა და სასაცილო ისტორია შეგვემთხვა – ჩემი მანქანის კატალიზატორში შემომთავაზეს 1 500 ლარი. ჩვენი „ფაქიზო“ აღმოჩნდა ჩემი კატალიზატორი, რომლისგან მიღებულ თანხას კიდევ დავამატე და ასე შეგროვდა 500 დოლარი, რომელმაც ელენე უზომოდ გააბედნიერა და მე ფობია გადამალახვინა.

მთელი ცხოვრებაა ამ ფობიის მიზეზს ვიკვლევ, მაგრამ ვერ ვპოულობ. ალბათ, წინა ცხოვრებიდან მოდის, თორემ, ჩემთვის ძაღლს არასდროს უკბენია, არც უსიამოვნოდ გასახსენებელი ისტორია შემმთხვევია, რის შემდეგაც ეს შიში დამეწყო. არადა, მახსოვს, მოსკოვში კინაღამ დაძრულ ტროლეიბუსს ჩავუვარდი ბორბლებში, იმის გამო, რომ მე პატარა ძაღლი გამომიხტა ეზოდან. თუ ქუჩაში დიდი ძაღლი შემხვდებოდა, აუცილებლად მეორე მხარეს გადავიდოდი. ახლა უკვე შემიძლია თავი ხელში ავიყვანო და გვერდით მშვიდად გავუარო. ეს 50 წლის შემდეგ მოვახერხე."