აღქმა იმ პროცესის აღმნიშვნელი ტერმინია, რომელიც ადამიანის მიერ მიღებული სიგნალებს მოწესრიგებულობას, მნიშვნელობას და ერთიანობას ანიჭებს. ერთი და იგივე შეგრძნებითი სტიმულის ზემოქმედება შეიძლება სხვადასხვა ადამიანში სრულიად განსხვავებულ აღქმას იწვევდეს. გარე სამყაროს სტიმულები ჩვენზე შეგრძნების ორგანოების საშუალებით მოქმედებენ და შემდეგ უკვე ჩვენეული ინტერპრეტაცია განსაზღვრავს იმას, თუ როგორ აღვიქვამთ სამყაროს. ყველა ინდივიდს აქვს ხუთი შეგრძნება, რომლებიც აღქმის წყაროებია, ესენია: სმენა, მხედველობა, ყნოსვა, გემო და შეხება. ფიზიოლოგების მიხედვით ამ ხუთი ძირითადის გარდა ჩვენ კიდევ რამდენიმე სხვა შეგრძნებასაც ვფლობთ, მათ შორის ტკივილი- ყველაზე თვალსაჩინოა. ასევე შეგრძნებათა შორის აღსანიშნავია წონასწორობის შეგრძნება, რომელსაც ვსტინულარულ შეგრძნებასაც უწოდებენ. მარკეტერები სწორედ ამ ხუთი მთავარი შეგრძნების გამოყენებით ცდილობენ მომხმარებლის ქცევაზე ზეგავლენის მოხდენას. აუცლიებელია, რომ მომხმარებელს სტიმულები გაცნობიერებული ჰქონდეს, ანუ ეს მიგვითითებს შეგრძნების ზღურბლის ცნებაზე. განასვავებენ სხვადასხვა სახის ზრურბლებს, ესენია:

1) აბსოლუტური ზღურბლი- იწვევს უსუსტეს შეგრძნებას.

2) სხვაობის ზღურბლი- სტიმულთა შორის განსხვავების ის უმცირესი სიდიდეა, რომელიც შეიძლება შევამჩნიოთ.

3) ორმაგი ზღურბლი- ზოგიერთ შეგრძნებას აქვს ორი გამიჯნული ზღურბლი.

შეგრძნებების ერთ-ერთი საინტერესო ასპექტი იმაში მდგომარეობს, რომ მაღალი ინტენსივობის გარე გამღიზიანებლებს შეუძლიათ დააკნინონ ისინი და ასევე დაბალი ინტენსივობის გამღიზიანებლებს შეუძლიათ გააძნილერონ და გაზარდონ ინდივიდის მგრძნობელობა. კიდევ ერთი თავისებურება ის არის, რომ ადამიანი უკეთ რეაგირებს გარემოში მომხდარ ცვლილებებზე, ვიდრე თვითონ გარემოზე. ეს ასახავს ადაპტაციის ფენომენს, არსებობს ხმები რომლებსაც ადამიანი ცნობიერებაში ფილტრავს. მნიშვნელოვანი წვილი შეგრძნების მოცემულობაში შეიტანა ვებერის კანონმა, რომელიც გერმანელმა ფიზიოლოგმა ერნსტ ვებერმა ჩამოაყალია. კანონის არსი შემდეგში მდგომარეობს: სტიმულთა მინიმალური შესამჩნევი განსხვავება საწყისი სტიმულების ზომის პირდაპირპროპორციულია. ვებერის კანონი ხაზს უსვამს, რომ ''შესამჩნევი განსხვავება'' განსხვავებული თვისების სიდიდის პროპორციულია. აქედან გამომდინარე ზოგიერთ მოცემულობაში, მარკეტერმა უნდა იზრუნოს ცვილებებზე, რომლებიც მინიმალურად შესამჩნევს აღემატება, ხოლო სხვა შემთხვევაში - რომლებიც მინიმალურად შესამჩნევზე ნაკლებია. სანამ ჩვენ მოვლენას ან ობიექტს აღვიქვამთ ჯერ ის უნდა შევამჩნიოთ. ყურადღება სელექციურია ანუ დროის ნებისმიერ მომენტში ადამიანი კონცენტრირებულია გარემოს გარკვეულ დეტალზე სხვა დეტალების გამორიცხვის ხარჯზე. ყურადღება შეიძლება გაცნობიერებულიც იყოს და გაუცნობიერებელიც. არსებობს ასეთი ფენომენი ''კოქტეილის წვეულების ეფექტი'', რომელიც გულისხმობს შემდეგს: ჩვენ შეგვიძლია ყურადღების ფოკუსირება ერთ გარკვეულ მოქმედებაზე დროის გრკვეულ მომენტში, ხოლო მეორე მომენტში იგივე მოქმედება ჩვენი ყურადღებისთვის პერიფერიული ხდება. ეს მოვლენა ყურადღების ინტერვალის ცნებას წარმოქმნის. ყურადღებაზე მოქმედებეს როგორც გარეგანი, ასებე შინაგანი ფაქტორები. გარეგანია: ზომა, ინტენსივობა, მდებარეობა, კონტრასტი, სიახლე, გამეორებადობა და მოძრაობა. ხოლო რაც შეეხება შინაგან ფაქტორებს, ესენია: მოტივაცია, ინტერესი და საჭიროება. როდესაც აღქმაზე ვსაუბრობთ მნიშვნელოვანია ვახნსენოთ მისი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი დეტერმინანტი- მოლოდინი. ხშირად ადამიანები იმას აღიქვამენ, რასაც მოელიან და არა იმას, რაც სინამდვილეში ხდება. ასევე მნიშვნელოვანი ფაქტორია- კომუნიკაცია. ის განისაზღვრება, როგორც იდეების ინფორმაციის და ინსტრუქციათა გადაგზავნის საშუალება ერთი დინებიდან მეორეში. კომუნიკაციის პროცესს აქვს სამი ძირითადი სტადია: კოდირება, გადაცემა და დეკოდირება. კომუნიკაციის ეფექტურობა დამოკიდებულია მიმღების და გამგზავნის აღქმათა დამთხვევზე, სხვა შემთხვევაში ჩვენ საქმე გვაქვს ცუდ კომუნიკაციასთან. ნებისმიერი შეტყობინების მნიშვნელოვანი ნაწილი მისი აფექტური შინაარსია, რომელსაც მიმღები, თავის მხრივ, ემოციურ აღქმას უმატებს. მარკეტერების ბიზნესი კომუნიკაციაა. კომუნიკაციის შესწავლის მთავარი კონცეფცია შემდეგია: შეტყობინება უნდა იქმნებოდეს იმ აუდიტორიისთვის, რომლისთვისაც ის არის განკუთვნილი. მარკეტინგული შეტყობინებები ამ მხირვ არ განსხვავდება სხვებისგან.