მალორი-ვეისის სინდრომი:

მალორი-ვეისის სინდრომი გულისხმობს ლორწოვანი გარსის ნახეთქს, რომელიც ყველაზე ხშირად საყლაპავისა და კუჭის შეხვედრის ადგილას გვხვდება (გასტროეზოფაგური კვანძი). ასეთმა ნახეთქმა შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. დაზიანების უშუალო მიზეზი, ჩვეულებრივ, ღებინების გახანგრძლივებული პერიოდია.

ნიშნები და სიმპტომები:

მალორი-ვეისის სინდრომს ყველაზე ხშირად ახასიათებს:

• მუცლის ტკივილი
• ანამნეზში მწვავე ღებინება
• სისხლის ღებინება (ჰემატომეზი)
• ღებინების ძლიერი უნებლიე მცდელობა (უკუცემა).
• სისხლი ხშირად შედედებულია
• განავალი შეიძლება იყოს ისეთივე მუქი, როგორც კუპრი (მელენური. „კუპრისებრი განავალი“)
• იმ შემთხვევებში, როდესაც სისხლის მნიშვნელოვანი დაკარგვაა, შეიძლება მოხდეს შოკი და კოლაფსი

მალორი-ვეისის სინდრომის მქონე პირებს შეიძლება ჰქონდეთ მწვავე, უმტკივნეულო შინაგანი ნაწლავის სისხლდენა ლორწოვანი გარსის ნახეთქების გამო. უმეტეს შემთხვევაში (80-90%), ასეთი სისხლდენა სპონტანურად წყდება. ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, სისხლდენა შეიძლება გახდეს სიცოცხლისათვის საშიში.

მიზეზები:

უმეტეს შემთხვევაში, მალორი-ვეისის სინდრომის უშუალო მიზეზი არის ძლიერი ღებინება, რომელიც შეიძლება ასოცირდებოდეს ქრონიკულ ალკოჰოლიზმთან, მაგრამ მალორი-ვეისის სინდრომი შეიძლება ასევე გამოიწვიოს:

• გულ-მკერდის ან მუცლის მწვავე ტრავმამ
• ინტენსიურმა ხვრინვამ
• დაძაბვამ
• კუჭის გარსის ანთებამ (გასტრიტი)
• საყლაპავი მილის ანთებამ(ეზოფაგიტი)
• კრუნჩხვებმა
• გულ-ფილტვის რეანიმაციამ.
• კიბოთი დაავადებულ პაციენტებს, რომლებიც ქიმიოთერაპიას გადიან, შეიძლება ეს განუვითარდეთ, როგორც ქიმიოთერაპიის გართულება.

დაზარალებული მოსახლეობა

მალორი-ვეისის სინდრომი კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის ყველა ეპიზოდის 1-15% -ს შეადგენს. ამასთან, ეს უფრო ხშირად გვხვდება ალკოჰოლიზმით დაავადებულ პირებში. როგორც ჩანს, მალორი-ვეისის სინდრომი უფრო მეტ მამაკაცზე მოქმედებს, ვიდრე ქალზე. დაზარალებულთა ასაკი მნიშვნელოვნად იცვლება, პიკი 40 – დან 60 წლამდეა. თუმცა, ბავშვებშიც აღინიშნა შემთხვევები.

დიფერენციალური დიაგნოზი

დიფერენციული დიგნოზი უნდა გავატაროთ შემდეგ დაავადებებთან:

• ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი
• ქრონიკული ეროზიული გასტრიტი
• საყლაპავის პერფორაცია
• ბორჰავას სინდრომი
• პეპტიური წყლული
• საყლაპავის ვარიკოზები
• ქრონიკული სლოკინი

დიაგნოზი

მალორი-ვაისის სინდრომის დიაგნოზს, როგორც წესი, განსაზღვრავს საყლაპავის მემბრანის ენდოსკოპიური გამოკვლევა.

მკურნალობა

სტანდარტული თერაპიები:

ხშირ შემთხვევაში, მალორი-ვაისის სინდრომით გამოწვეული სისხლდენა შეჩერდება მკურნალობის გარეშე. იმ შემთხვევებში, როდესაც სისხლდენა გრძელდება, მკურნალობა შეიძლება მოიცავდეს დაზიანების დალუქვას სითბოს ან ქიმიკატების გამოყენებით (კაუტერიზაცია) ან მაღალი სიხშირის ელექტროენერგიით (ელექტროკოაგულაცია). შეიძლება საჭირო გახდეს სისხლის გადასხმა და / ან ვაზოპრესიული პრეპარატის, პიტრესინის გამოყენება. სხვა მოქმედებებთან ერთად, ჰორმონი პიტრესინი მოქმედებს კაპილარების კუნთებზე, რათა გავლენა მოახდინოს არტერიულ წნევაზე. პირდაპირი წნევა ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას კათეტერის ჩასმით, რომელიც გარშემორტყმულია ბუშტით. ამის შემდეგ ბუშტი გაბერილია (ბუშტის ტამპონადა) სისხლდენის შეჩერების მიზნით. ოპერაცია ჩვეულებრივ არ არის საჭირო, მანამ, სანამ სისხლდენის კონტროლი შეუძლებელი არ იქნება კონსერვატიული გზით. სხვა მკურნალობა სიმპტომატურია და დამხმარეა.

ემბოლიზაცია შეიძლება საჭირო გახდეს საყლაპავის მასიური უკონტროლო სისხლდენის სამკურნალოდ. ეს პროცედურა მოიცავს დაზარალებულ ტერიტორიაზე ნივთიერების, მაგალითად, გელფოფის, ბუკრილატის, ან ალკოჰოლის (ეთანოლის) და უჟანგავი ფოლადის კოჭების შეყვანას.