პატარაობიდანვე იცნობდე, მისთვის საუკეთესო იყო, შენთვის კი ის საუკეთესო იყოს.უყვარდე და გიყვარდეს და მის გარდა სხვა საყვარელი, მიმდობი ადამიანი არ გაგაჩნდეს.ერთი ისტორია გქონდეთ, მაგრამ ერთი გასროლა და ბაააახხხ...ყველაფერი დაშლილია, ნაცრად იქცა..ახლა შენ სხვაგან ხარ, სხვა ხარ ის არ ხარ რომელიც პატარაობისას იყავი.შეიცვალე, სხვისი ოჯახი გახდი და ის სხვა შენი ოჯახი...დიდი ადამიანი გახდი, ის ხარ ვინც არ უნდა იყო და არა ის ვინც უნდა იყო.საკუთარი თავი დაკარგე და ეს ცხოვრებამ დაგაკარგინა.ცდილობ, რომ წარსული არ გაიხსენო, მეტიც აღარაფერი აღარ გახსოვს ყოველივე ბუნდოვანია.მაგრამ დგება სიცოცხლეში ის დღე, როცა წარსულს უბრუნდები და გახსენდება ის წვრილმანი თუ მნიშვნელოვანი ადამიანი რომელიც დაკარგე...გახსენდება ის ტკივილი რომელიც წარსული გქონდა და ნანობ თუ რატომ შეიცვალა შენი ცხოვრება, რატომ დაივიწყე ის ძვირფასი და ღირებული.მაგრამ, მას ახაოვდი, ის გელოდა, ყოველ წუთსა და წამს...გულს ბაგა-ბუგი გაუდიოდა, ისევ შენ გეტრფოდა, გიღიმოდა და უსაზღვრო სითბოს გასცემდა.წლების შემდეგ ხვდები მას მაჰრამ ვერ ცნობ, არ იცი ვინ არის, ვერ იხსენებ.ის, კი სიხარულით გიღიმის რადგან იცის ვინც ხარ, უხარია, რომ დაბრუნდი რადგან ის 10-წელი გელოდა...მოვიდა შენთან მაგრამ თავისი სახელი, რომ გითხრა არც მაშინ გაგახსენდა არაფერი...გული დასწყდა, უკან დაბრუნდა...მაგრამ შექმნა, დადგა დიადი სპექტაკლი და წა იყო ბიძგი, მიწისძვრა და მთავარი ორი სიტყვა, ყველაფერი გაგახსენდა.წარსული, მოგონებები, სიყვარული, ტრფობა, მეგობრობა, პატივისცემა და სითბო...მიდიხარ მასთან ეხუტები და ეუბნწბი, რომ მე, შენ მახსოვხარ, რომ შენ ჩემი ბაბუაწვერა ხარ და მე, შენ მიყვარხარ.ნამდვილი სიყვარული არსად იკარგება, შეიძლება დიდი ხანი დაგჭირდეს ლოდინი მაგრამ მაინც მოვა ამ შემთხვევაშიც ეს მოხდა.არ დაიკარგა სიყვარული და ერთმანეთი ისევ იპოვნეს.