ერთხელ იმპერატორი ალექსანდრე მეორე თბილისში ყოფილია, მაგრად დამთვრალა რუსული ბუნებიდან გამომდინარე და დაუყვირია "ქართველებო რაც გინდათ მთხოვეთ ყველაფერს შეგისრულებთო, იმპერატორის სიტყვაო"! მეორე დღეს გაუღვიძია და უთხრეს ეს ამბავი. აუკანკალდა ფეხები იმპერატორის სიტყვა ეს უკვე ყველა დოკუმენტზე მაღლა იდგა და პიკი იყო !

გამოვიდა და ელოდება ქართველები რას თხოვენ შიშით: აბა გისმენთო ამბობს იმპერატორი და თან გონია, რომ დამოუკიდებლპობას ანდაც რაიმე სხვას სთხოვენ. გამოდის ერთ-ერთი აზნაური და ეუბნება "თქვენო ბრწყინვალებავ იქნება ოფოციალურ შეხვედრებზე ჩოხით სიარულის უფლება მოგვცეთო?!" ამოუსუნთქია შვებით ალექსანდრეს, ჩოხით კი არა ნიფხვით იარეთ თუ გინდათო!

ქართველების არაპრაგმატულობა აქაც ჩანს!