ან მე ჩამოვრჩი ცხოვრებას ან ეს ქალები შეიშალნენ, ასე როგორ უნდა მოექცე საკუთარ თავს
სხვისი გაქილიკება არ მჩვევია, სხვის პირად სივრცეში შეჭრაც, მაგრამ სურათები რომლებსაც გადავაწყდი ჩემი ყურადღება მიიქცია.
არასდროს დავინტერესებულვარ ვინმეს ორიენტაციით, გემოვნებით ან უბრალოდ სხვისი ცხოვრებით. თითოეული ადამიანი ირჩევს ცხოვრებაში საკუთარ გზას და მე მომწონს მის მიერ არჩეული გზა თუ არა მეასეხარისხოვანია.
მე უბრალოდ ამ სურათების ნახვის მერე გამიჩნდა ერთადერთი კითხვა მათი მისამართით: რატომ ან რა მიზნით უნდა მოექცე საკუთარ თავს ასე?
საუბარია ტატუების და პირსინგის ურიცხვ რაოდენობაზე. მახსოვს უკრაინაში ცხოვრებისას, სოფელში წამიყვანა ბებიამ ძმასთან და იქ ვნახე უზარმაზარი ბუღა, რომელსაც რგოლი ჰქონდა ცხვირში გაყრილი. გამიკვირდა და ვიკითხე: თუ რატომ ჰქონდა ბუღას ცხვირზე რგოლი!
ამიხსნეს, რომ ამ რგოლით ადვილად იმორჩილებდნენ ბუღას. მაგრამ ადამიანი მით უფრო ქალი ბუღა ხომ არაა და რა საჭიროა ცხვირში გაყრილი რგოლი?
ინტერესის გამო ვამბობ, თორემ უნდათ რგოლი გაიყარონ და უნდათ ნამგალი, ჩემი რა მიდის.
ტატუს და პირსინგს ვინ ჩივის, ენას იყოფენ შუაზე და ეს არცთუ ლამაზი სანახავია, მეტიც დამთრგუნველიცაა.
ისეთი შეგრძნება დამეუფლა სურათების ნახვისას ან მე ჩამოვრჩი ცხოვრებას ან ეს ქალები და საერთოდ სამყაროს ერთი გარკვეული ნაწილი შეიშალა.